ANA SAYFA     HAKKIMIZDA     MÜZE     ŞEHİTLERİMİZ     DOKÜMAN ARŞİVİ     FOTOĞRAF ARŞİVİ     GEZİ     YAZARLARIMIZ     İLETİŞİM  
 
  Müze  
  1. Dünya savaşı  
  İtilaf Dev. Savaş Planları  
  Ordular  
  Savaşa Girmemiz  
  Komutanlar  
  Çanakkale Savaşı  
  Deniz Savaşları  
  Hava Savaşları  
  Kara Savaşları  
  Cephede Koşullar  
  Gaz Kullanıldı mı?  
  Savaşın Sonuçları  
  Savaşın Etkileri  
  Çanakkale ve Yahudiler  
  Şehitlerimiz  
  Gazilerimiz  
  57. Alay Tarihi  
  Asker Mektupları  
  Anzaklar  
  Arşivlerde Çanakkale  
  Çanakkale Gençlik ve Sporcular  
  Asker İmamlar  

Sitede Ara


 

Cephede Koşullar (yeni)

« Geri   

    Askerin Maneviyatı     Askerlerin Sosyal İhtiyaçları
    Bitler     Dinlenme ve Eğlence
    Hastalıklar     Sinekler
    Siperde Yaşam     Su
    Yaralı ve Ölüler     Yiyecek
Bitler
    Bitler

Bitler



Bütün bu çabaya karşın cephedeki askere yeterli su iletilemiyordu: “Günde bir galon (4,5 litre) su almamız gerekiyordu; bu olabilseydi rahatça idare ederdik, ama bunu alamayacağız ve kuyu suyu içmek hastalık getirmekten başka bir işe yaramıyor. Ben kendimi deve gibi görürü ve suya ihtiyacım olmayacağını sanırdım –ama burası çok sıcak.” Bu durumda yıkanmak çok önceliği olmayan bir şeydi.

Gelibolu’da sadece cesetler kokmuyordu. “Geçen hafta cumartesinden bu yana ilk kez ayakkabılarımı çıkardım. Burnumu sıkıca kapatarak çoraplarımı sıyırdım ve havalanması için siperin dışına koydum” Askerin mümkün olduğu zaman tıraş olması bekleniyordu ve bu işin kör usturalarla yapılması herhalde güç ve ıstıraplı olmalıydı. Ellerinden geleni yapıyorlardı ama Gelibolu’da hiçbir şey kolay değildi: “Suyumdan birazını temizlemiş olduğum bir Nestle süt kutusuna doldurdum. Altına bir mum yakıp ısıttım ve onunla tıraş oldum” Çok kimse ensede ve yanlarda saçlarını çok kısa kesmeye başlamıştı. “Irvine makasla saçımı kesti ve beni kele çevirdi. Savaş bitene kadar ancak uzar herhalde. Yoksa manastıra girmek zorunda kalacağım. Ama insan toz toprak içinde kalıp da her zaman yıkanamayınca saçsız olmak çok daha temiz ve serinletici.”

Temizlik konusunda bu güçlükler varken askerin bir diğer ıstırap konusu da bitlerdi. Daha az deneyimli askerler bunu dehşetle karşılamışlardı. “Oturduk, arkadaşım gömleğini sıyırdı ve bitleri öldürmeye başladı. ‘Şunlara bak, her biri bir fil kadar,’ dedi. ‘Pis herif,’ dedim. ‘Sen kendi gömleğine basana!’ dedi. Gömleğime bakınca benim de ondan farksız olduğumu gördüm.” Bitten kurtulmak için çok çeşitli yöntemler deneniyordu. “Onları eziyorduk. Pantolonların dikişleri arasına girerlerdi. Pantolonlarımızı çıkarır, çırılçıplak oturur, bir kor parçasıyla yakardık bitleri. Kimi zaman kendimiz de yanardık ama bitten kurtulmak olanaksızdı.

Onlara alıştık sonunda” Bu Türkler kadar amansız bir düşmana karşı sonsuz bir savaştı. “Her gün bit kontrolü yapardık. Mumumuz varsa pantolon ve gömleklerimizin dikişlerini yakardık. Kimi zaman battaniyelerimiz bitlenirdi ve o zaman hiçbir şey yapamazdık. Keating marka bit tozu gelirdi ama bitler ondan çok hoşlanıyorlardı bence.” Paketlerle gönderirken çeşitli ev ilacının etkinliği de kuşkuluydu. “Akrabalarımız bize teneke teneke bitlere karşı merhem falan gönderirlerdi ancak domuzlar onlarla besleniyor olmalıydı ki, bunları ne zaman vücudumuza sürsek daha bir canlanırlardı” Bazıları için hiçbir çare fayda etmiyordu: “Boyuna asmak için ip olan küçük kafuru torbaları dağıtıldı. Nüktecinin biri şöyle diyordu: ‘Bu, bitleri, pantolonumun kıçından nasıl kovacak peki.’ Torbalardan birinin içinde bir bit yuvası bulunca ne kadar boşuna oldukları anlaşıldı.” Er Thomas Northcote ise başarısının sırrını şöyle açıklıyordu: “Bir kalıp Lifebuoy sabunu vardı, onunla tepeden tırnağa kadar yıkandım ve hiç bitlenmedim” Denis Buxton ise biraz daha aşırı bir çare öneriyordu: “Bit için tek çare katran ruhudur. Elbiselerimi on beş gün önce zayıf bir karışıma batırdım ve bir daha bitlenmedim.” Bir çare daha vardı:

Neyse ki bol miktarda karınca vardı ve sonralar bitlerin karıncalardan kaçtıklarını öğrendik. Bu nedenle gömleklerimizi karınca yuvalarının üzerine bıraktığımızda çok iyi sonuçlar alıyorduk. Ancak, giyinmeden önce gömleği çok dikkatle incelemek gerekiyordu, çünkü bit ısırığı asla öfkeli bir karıncanın ısırığıyla boy ölçüşemezdi. (Deniz eri Thomas Macmillan)


Bu Yazı 14822 kere okunmuştur.



Sayfalar 1
 

 
 

Sitede yayınlanan her türlü yazı, haber, resim, şiir, müzik ve videonun izinsiz kullanılması, yayınlanması yasaktır.

 

Tasarım & Programlama ÜÇBOYUT